کاوش موضوع پاشش حرارتی

پاشش حرارتی*[۱] (به انگلیسی: thermal spraying) نام کلی برای مجموعه‌ای از روش‌ها برای ایجاد پوشش در سطح قطعات، با استفاده از ترکیبی از انرژی حرارتی و انرژی جنبشی است. تقسیم‌بندی‌های مختلفی برای فرایندهای پاشش حرارتی ارائه شده‌است. پاشش حرارتی در واقع فرآیندهایی برای پوشش‌دهی سطوح هستند که در آن‌ها مواد اولیه ذوب یا گرم‌شده به صورت ذرات ریز روی سطح مورد نظر اسپری می‌شوند. ماده اولیه از طریق منابع انرژی الکتریکی مانند پلاسما یا قوس الکتریکی، و یا منابع شیمیایی مانند شعله احتراق، گرم می‌شود. این روش امکان ایجاد پوشش‌های ضخیم با ضخامت تقریباً ۲۰ میکرون تا چند میلی‌متر را بر روی سطوح وسیع و با سرعت رسوب‌دهی بالا فراهم می‌کند، که نسبت به سایر فرآیندهای پوشش‌دهی مثل آبکاری الکتریکی یا رسوب بخار فیزیکی و شیمیایی مزیت دارد. مواد پوشش‌دهی متنوعی از جمله فلزات، آلیاژها، سرامیک‌ها، پلاستیک‌ها و کامپوزیت‌ها به صورت پودر یا سیم وارد فرآیند شده، سپس به حالت مذاب یا نیمه‌ذوب گرم و به صورت ذرات میکرومتری با سرعت بالا به سمت زیرلایه شتاب داده می‌شوند. معمولاً منبع انرژی پاشش حرارتی، احتراق یا تخلیه قوس الکتریکی است. پوشش نهایی از تجمع ذرات اسپری شده تشکیل شده و به دلیل کنترل حرارت مناسب، سطح زیرین به طور قابل توجهی گرم نمی‌شود که این امر امکان پوشش‌دهی مواد حساس و قابل اشتعال را نیز فراهم می‌کند. کیفیت پوشش‌ها معمولاً با پارامترهایی نظیر میزان تخلخل، میزان اکسیداسیون، سختی ماکرو و میکرو، استحکام چسبندگی و زبری سطح سنجیده می‌شود. به طور کلی، افزایش سرعت ذرات باعث بهبود کیفیت پوشش خواهد شد.... بیشتر در ویکی پدیا